Vooral de vraag “Welke manier van meedenken spreekt u het meeste aan?” was zo breed en algemeen dat je er in feite niks mee kunt. Uit de percentages blijkt dat invullers van de vragenlijst daar waarschijnlijk ook moeite mee hadden.
Een voorbeeld: Als het gaat hoeveel parkeerplaatsen er in de straat moeten komen, wil de inwoner waarschijnlijk veel te zeggen hebben (meebeslissen). Gaat het om een meer abstract onderwerp (b.v. de toekomst van de gemeente) dan zal men misschien genoegen nemen met “mening geven”. Dat onderscheid kon je in het onderzoek niet maken.
Mate van meedenken is anders per onderwerp
Heel lang geleden; toen “participatie” nog “inspraak” heette, heeft een inspraakmedewerker van een gemeente een keer een experiment gedaan. Het ging om een buurt die (nieuwe) bomen kreeg. Hij verdeelde de buurt in drie groepen:
- Een groep die een plaatje kregen van een boomsoort met informatie dat die boom geplant zou worden, hoe ze bloeien, of ze blad verliezen, speerwortels hebben e.d.
- Een groep kreeg drie plaatjes van verschillende soorten bomen met een beschrijving van soort, bloeiwijze enz. Ze mochten er samen één uitkiezen.
- Een groep kreeg een catalogus vol met bomen met toelichting per boom en mochten er één uitkiezen.
Vervolgens keek hij welke manier van inspraak de mensen het best beviel. Vooraf verwachtte hij groep 3. Die kreeg immers beslissingsrecht en wat is er nou makkelijker dan een soort boom kiezen?
Hij kwam bedrogen uit. Groep 1 was boos toen ze hoorden dan anderen mochten kiezen. Groep 2 was er snel uit en koos met elkaar één boomsoort. Groep 3 bleef eindeloos vergaderen en bladeren in de catalogus. Vroeg tenslotte aan de gemeente om een voorselectie te maken. Groep 2 was dus het meest tevreden.
Meedenken over de eigen buurt scoort het hoogst
Ongeveer tweederde van de inwoners die aan het onderzoek meededen willen meedenken over plannen van de gemeente. Het sterkst als het over hun buurt gaat. Dat wil meer dan driekwart wel. De antwoorden op de vraag wat men van de gemeente verwacht als men gaat meedenken, zijn logisch. Op tijd uitnodigen, terugkoppelen van wat is besproken, duidelijk maken wat de rol is van de meedenker en iets doen met de inbreng, zijn de meest-gegeven antwoorden.
Het antwoord op de vraag over welke thema’s men wil meedenken, levert een leuk beeld op met waarmee onze inwoners begaan zijn. Veiligheid op straat, beleid van de gemeente, veranderingen in de buurt en recreatie/vrijetijd scoren hoog. Minder interessant vindt men de thema’s milieu/klimaat, onderwijs, sport/gezondheid en kunst/cultuur.
Ook deze antwoorden zeggen niet zoveel. Scoort sport/gezondheid laag omdat men tevreden is? Ziet met kunst/cultuur als iets voor de “elite”? Dat weet je natuurlijk niet. Behalve misschien als de gemeente besluit om in een woonbuurt een repetitieruimte te bouwen voor popmuzikanten?
