Het kan geen toeval zijn. Uitgerekend vorige week schreef ik in mijn Wiske over een organist die een kind redde. En wat doe jij?, stond er boven het stukje. Jan Ebeltjes deed heel veel, hij redde niet alleen het jongetje Roman. Als foundingfather van Stichting Choe, was hij de helper, de steun en toeverlaat van talloze jongeren en kinderen uit Oost Europa. ‘Inspirator’, ‘redder’, ‘herder’, ‘meester’, ‘vader’ noemen ze hem.
Het kan geen toeval zijn dat de samensteller van de Nieuwsbrief van de PG Nijverdal van zondag jongstleden uitgerekend de vermelding van de organist vergeten was.
Het kan geen toeval zijn dat ik ‘toch maar‘ voor naar de kerk gaan koos in plaats van een ochtendwandeling in de natuur op deze wonderschone morgen.
Er zijn mensen die zeggen de kerkdienst niet nodig te hebben om God te ontmoeten. Sterker nog: vaak juist helemaal niet: Ik ervaar God eerder in de natuur, of in mensen. In de kerk vind ik hem niet.
Ik ben een trouwe kerkganger. Ik ontmoet daar lang niet altijd God maar ik ervaar daar ‘wat je God zou kunnen noemen’ zeker wel. Er zijn aardige en vriendelijke medegelovigen, we hebben inspirerende predikanten en mooie gebouwen. In de Regenboog, waar ik meestal kerk, zijn fraaie glas-in-lood ramen en is een monumentaal orgel, een Mense Ruiterorgel. Met goede organisten. En Jan. Jan Ebeltjes.
Niets kon mij zo raken als het subtiele spel van Jan Ebeltjes
Niets kon mij zo raken als het subtiele spel van Jan Ebeltjes. Vrolijkheid, opgetogenheid als er iets te vieren, te juichen viel. Je kreeg de neiging om mee te bewegen, te dansen. Melancholische muziek als het passend was bij de tekst van een lied of de woorden van de dominee. Ingehouden als het moest, dan weer sprankelend, of uitbundig. De handen van Jan toverden schoonheid de kerk in. Altijd passend bij de sfeer van de dienst. Ja als er iemand was die God de kerk in bracht was Jan het voor mij. Ontroerend en blijmakend. Ik heb vaak in stilte voor hem geapplaudisseerd.
Lieve Jan, je bent er niet meer, gister in de kerkdienst hoorden we van je plotselinge overlijden. Er ging een golf van ontzetting door de kerk en ik kan je zeggen dat het lang geleden is dat ik zo hartstochtelijk heb moeten huilen. Een kostbaar leven, een gouden schat: voor altijd voorbij. Dank je wel Jan Ebeltjes voor wat je hebt gedaan voor je medemens. Dank je wel voor wat je ons gegeven hebt met je prachtige muziek. Dank voor wie je was. Duizend maal dank. Voor alles…..
Stichting Choe biedt sinds 1994 hulp aan ouderloze kinderen en jongeren in Oekraïne.
Foto boven: De thuiskomst van de verloren zoon, bewerkt. (Zie Wiske 27 januari 2025 ‘ en wat doe jij.’) Niet Opa Jan en Roman, maar een engel die Jan ophaalt om naar huis te gaan.
Hieronder: Interview met Jan Ebeltjes uit 2009 in het boekje ‘Bidden aan de voet van de berg.’ Jan overleed plotseling jongstleden zaterdag 1 februari 2025. Hij was 63 jaar.
