De hoofdrolspelers:
– Milan (21) werkt als tussenoplossing in een fabriek.
– Lars (19) werkt op de administratie van een autobergingsbedrijf.
– David (18) werkt en doet de opleiding tot installateur/elektricien
– Lucas (18) werkt als verkoper binnendienst bij een groothandel in binnenafbouw.
Gebruiken jullie weleens drugs?
David: “Ja. Nee, nee, wel eens gedaan. Als je wiet ook meetelt, dan wel. Een jointje wel eens, maar niet meer dan dat.”
Lucas: “Af en toe een keer moet kunnen, toch?”
David: “Op dat moment leuk om te proberen. Je bent benieuwd hoe dat is. Een keer ervaren. Je bent benieuwd wat voor effect dat heeft.”
Lucas: “Je bent jong en dat wil je dat een keer proberen.”
David: “Het levert een nieuwe ervaring op. Maar wat vonden jullie ervan dan?”
Lucas: “Ik heb me wel vermaakt. Eerlijk is eerlijk.”
David: “Ja ik heb er niet veel van gemerkt zelf.”
Lucas: “Of we ons daarin kunnen beperken? Ja, zeker gewoon niet doen.”
David: “Gewoon je grenzen kennen, niet verder dan dat gaan. Zo moeilijk is dat niet. Nee, kijk als jij sterk in je schoenen staat en je hebt nog een goeie eigen mening, dan laat je je niet overtuigen. Dan ben je ook zeker in staat ervaringen met harddrugs af te slaan.”
Lucas: “Ja, dat denk ik ook Als je een beetje zelfkennis hebt, ja. En weet wanneer je moet stoppen. Ja toch.”
Hoe kom je aan drugs in Nijverdal?
David: “Nou ja de nacht apotheker, hè?”
Lucas: “Zo heel moeilijk is dat niet.
Lars: Je loopt even naar Kees om de hoek en daar kun je het krijgen.”
David: “Ja je hebt gewoon een bepaalde nachtapotheker die doet z’n nachtelijke routine.”
Lucas: “Iedereen weet wie dat is. Iedereen kent hem ook.”
David: “Maar niemand spreekt erover.”
Lars: “Ik ga altijd naar de Jumbo.”
Milan: “Voor een paracetamolletje”
Welke drugs zijn hier te koop?
Lucas: “Echt alles wat je maar kunt bedenken volgens mij. Ook fentanyl? Heb jij wel eens gehoord dat iemand hier in Nijverdal aan de fentanyl zit?”
Milan: “Ja” (iemand wijst naar zichzelf, de rest lacht hem uit)
Lucas: “Nou dat weet ik niet, maar ik denk dat je hier alles kunt kopen. Zo moeilijk is dat niet.”
Milan: “Niet alle pilletjes, denk ik.”
Hoe gaat dat in z’n werk, drugs kopen
David: “Mijn ervaring? Nou je kent iemand via school of ik kent iemand via het werk of zo. In ieder geval iemand die weer iemand anders kende. Zo krijg je een telefoonnummer. Dan ging je daarnaar appen. Zo van: mag ik dit, mag ik dat. En dan spreek je een tijd. Meer s avonds dan overdag.”
Lucas: “Ergens op een sketchy (onbetrouwbaar / eng) plek; een eng steegje of zo.”
David: “Dan gaf je die kerel twintig euro contact en dan kreeg je een zakje.”
Milan: “Wachten op de goederen; zo simpel is het.”
David: “Eigenlijk wel het is een soort winkeltje. Je neemt geld mee; je betaalt die kerel en je krijgt je product en dat is het.”
Lucas: “Het zijn best wel heel aardige mensen.”
David: “Ja kijk; heel vaak zijn het buitenlanders die verkopen. Maar dat niet alleen; er zijn ook normale mensen waarvan je in het dagelijks leven niet verwacht dat die drugsdealers zijn.”
Lars: “Dus buitenlanders zijn geen normale mensen?”
Hierna ontspoort de discussie en ontstaat een betoog over criminaliteit versus afkomst waarna beschuldigingen over en weer vliegen vanwege racisme.
