Of in ieder geval als je er iets van hebt afgevinkt. “Oh ja, Machu Picchu beklommen, check!” “Oh kijk, ik heb een selfie met een alpaca in Peru, dat stond al jaren op m’n lijst.” Terwijl ik al trots ben als ik m’n dezelfde sokken bij elkaar kan vinden uit de was.
Maar goed, laatst kwam ik een gezellige foto tegen met allemaal bucketlist-ideeën voor de maand april. Zoiets als: maak een stiltewandeling, plan een rustige zondag, eet een keer buiten, zeg ja tegen spontaniteit… Nou, van de 14 dingen op dat lijstje had ik er deze maand dus al 10 gedaan. Gewoon zomaar. Zonder lijstje. Zonder druk. Zonder een app die het bijhoudt of een coach die me aanmoedigt.
Moet ik nou wél of geen bucketlist hebben?
En toen dacht ik: moet ik nou wél of geen bucketlist hebben? Wil ik het? Mag ik het? Zijn er regels voor? Eerlijk is eerlijk: als ik zonder enige planning al de helft van een feelgood bucketlist heb doorlopen, dan heb ik die hele lijst dus eigenlijk niet nodig. Mijn leven is gewoon spontaan leuk bezig, blijkbaar.
Over spontaniteit gesproken: ooit hebben wij met ons gezin per ongeluk 800 meter met de metro in Amsterdam meegereden zonder ons pasje te bliepen. Het lukte gewoon niet. Technisch ongemak. Achteraf zei ik tegen m’n kinderen: “Zo, dat kunnen we ook weer afstrepen van de bucketlist: zwartrijden!”
De kinderen keken mij verbaasd aan. “Stond dat op je bucketlist?” “Sinds wanneer heb jij een bucketlist?” Nee jongens, ik heb er geen. Maar als ik er eentje had gehad, dan stond dát er zéker op. En nu is het dus afgevinkt. Per ongeluk.
Misschien is het beter om gewoon te leven…
Dus ja, die bucketlist. Leuk idee hoor. Maar het klinkt ook een beetje als huiswerk voor volwassenen. Een soort levenslange To-Do lijst. En we weten allemaal: niets haalt de lol uit een leuk plan zoals het op een lijstje zetten met een deadline.
Misschien is het beter om gewoon te leven. Dingen te doen als ze op je pad komen. Als je ineens zin hebt om 20 oranje viooltjes te verpotten voor Koningsdag: doen! Zonder dat je er eerst een sticker bij hoeft te plakken met “nummer 43 van mijn bucketlist”.
Kortom: leef gewoon lekker. En als je ooit per ongeluk zwartrijdt, weet dan dat het leven soms zelf de leukste vakjes voor je aanvinkt. Zonder lijstje. Zonder stress. En met een glimlach.
