In mijn vorige column vertelde ik dat de aankondiging van een AZC in de Kruidenwijk was ingeslagen als een bom. Dat het ook heel grote gevolgen heeft voor de wijze waarop buurtbewoners tegenover elkaar zijn komen te staan maar ook hoe mensen hebben ontdekt hoe hun buren in het leven staan. Dat heeft gelukkig ook mooie kanten.
Fijn om te zien en te horen dat er échte noabers zijn die die niet strijden tegen de komst van medemensen die hulp heel hard nodig hebben. Die zich openstellen, bereid zijn om te helpen en plannen durven maken over hoe je nieuwkomers kunt verwelkomen. Prachtige positieve energie van echte Tukkers.
Helaas staat daar tegenover de strijd tegen de komst van het AZC. Veel buurtbewoners zijn niet blij met de komst en hebben zich verenigd in een anti-stichting. Met een heuse buurt-app waarbij heel veel meer niet-noabers zijn aangesloten dan daadwerkelijk direct betrokken buurtgenoten.
De stichting wordt op autocratische wijze aangestuurd. Er is een app en een Facebookpagina waarop ééndimensionaal wordt gecommuniceerd. Zeer eenzijdige, opruiende stemmingmakerij wordt met grote regelmaat op de aangesloten lezers afgevuurd.
Als betrokken buurtbewoner is het niet toegestaan om je mening te geven. Als men op de Facebook pagina probeert een ‘andere’ opvatting te posten, wordt deze botweg geweigerd. Er is geen ruimte en begrip voor de nuance.
Gelukkig wordt de nuance gedeeld in onderlinge gesprekken en via (buurt)app contact. Daardoor beseft men dat de wijk evenwichtiger is dan je in eerste instantie zou denken en dat het fijn is om te horen dat je noabers hebt die de verscheidenheid nog kennen. Zij zullen van zich laten horen en zien als de echte nood aan de man is.
