Erna Nijhoff speelt een belangrijke rol in de vrijwilligersorganisaties die zich met armoede bezig houden. Zo is ze actief bij de Voedselbank, is ze diaken van de protestantse kerk, zit ze in het samenwerkingsverband van diaconieën en caritas-comités en zit ze in de adviesraad werk, inkomen en inburgering van de gemeente Hellendoorn (Adviesraad WII). En nog niet zo lang geleden was ze betrokken bij het steunpunt minima. Alle reden voor een gesprek.
Voedselbank is meer een winkel geworden
Bij de Voedselbank houdt ze zich bezig met de inpak en de uitgifte van het voedsel. Het is nu een beetje een winkel geworden. “Mensen kunnen tot op zekere hoogte zelf hun producten uitzoeken en dat is een grote verbetering ten opzichte van vroeger toen iedereen een pakket kreeg. We zien wel dat het Voedselaanbod achteruit gaat.
Supermarkten willen steeds minder verspillen, dat is natuurlijk goed, maar dat betekent wel dat wij steeds meer zelf moeten bijkopen. Dat lukt nog steeds maar toch. Alleen vlak na kerst hebben we voedsel te over. Dan krijgen wij alles wat in de supermarkten over is gebleven en dat is veel. Zo kregen we 17 kalkoenen dit jaar!”
Logischerwijze heeft de Voedselbank wel een intake: er wordt gekeken of men er wel in aanmerking voor komt. En hoewel die heel gemakkelijk is, is dat toch soms een drempel voor mensen om gebruik te maken van de Voedselbank. Dat is jammer. Gelukkig wordt er ook door andere organisaties, zoals Noabers voor noabers, mensen aangemeld en daardoor is de drempel wat lager.
Veel angst onder mensen of ze het wel goed doen
Erna merkt ook dat er veel angst onder de mensen is of ze het wel goed doen. Vooral in het contact met de gemeente zijn mensen erg terughoudend. De gemeente doet de laatste jaren wel erg haar best om die drempel te verlagen maar er gebeuren zoveel gekke dingen in het land dat mensen toch angst houden. Schaamte is echt een maatschappelijk probleem. “Als we daar meer aan zouden kunnen doen, zou met dat veel waard zijn”.
Op dit moment ondersteunt de Voedselbank zo een 70 gezinnen. Als je weet dat er meer dan 700 gezinnen in Hellendoorn op het minimum leven is dat maar een klein aantal. Daarvan heeft de groep alleenstaanden over het algemeen de meeste problemen, niet alleen financieel maar ook op andere terreinen.
Adviesraad bereikt soms wat en soms is het teleurstellend
Als lid van de Adviesraad WII geven wij adviezen aan de gemeente. Soms bereiken we wat en soms is het teleurstellend werk. Veel zit vast in landelijke wetten en daar kan de gemeente weinig aan doen.
Maar we hebben wel bereikt dat de bijzondere bijstand wat ruimer wordt toegepast, dat de collectieve ziektekostenverzekering beschikbaar is voor mensen tot 130% van het minimum en een ruimere meedoenregeling.
In april krijgen we een rapport te bespreken van de gemeente dat de ‘inkomens effectrapportage’ heet. Dat is een heel theoretisch verhaal waaruit zou blijken dat mensen met een bijstandsuitkering prima rond kunnen komen als ze maar zuinig aan doen en alle toeslagen aanvragen.
Maar daar is steeds gerekend met uitgaven op het allerlaagste minimumniveau op alle terreinen en dat is in de praktijk natuurlijk anders. Ook bij mensen met een minimuminkomen gaan er wel eens dingen stuk, hebben soms extra zorgkosten of willen wel eens naar hun kinderen verder weg. Dus daar gaan we zeker wat over adviseren.
Je moet je Christelijke overtuiging in daden laten zien
Erna is dit werk gaan doen vanuit haar christelijke overtuiging. “Ik vind dat je dat in je daden moet laten zien en niet door heel vaak in de kerk te zitten”. Daarom wil ze graag mensen helpen. De zeven daden van barmhartigheid spreken haar aan. “Dan wil ik graag werken op de grens tussen kerk en maatschappij”. Daarom werkt ze niet alleen als diaken maar ook bij de Voedselbank en de Adviesraad WII.
Soms kun je alleen maar pleisters plakken
Ze vindt het soms wel moeilijk, vooral als ze ziet dat mensen in de problemen zitten en je echt niet kunt helpen. “Als iemand na een scheiding met een bijstandsuitkering in een huis van € 1000 huur zit, dan kan je dat niet oplossen maar zo iemand kan alleen maar schulden maken. Dan kan je alleen maar pleisters plakken”.
Maar het is vaak ook wel dankbaar werk. Als mensen na een schuldsanering de Voedselbank verlaten dan komen ze vaak met gebak, of een andere blijk van dankbaarheid. Dat is erg leuk. Bovendien heeft de Voedselbank een heel leuk team. Het is echt leuk werken daar. Voorlopig is Erna dan ook nog niet van plan om te stoppen met haar werk. Gelukkig maar, mensen als zij zijn en blijven nog steeds hard nodig.
