Liefde centraal bij Nedersaksische hagenpreek op Landgoed Schuilenburg

HELLENDOORN – Op de historische bodem van Landgoed Schuilenburg, waar ooit de kasteelmuren van Schuilenburg stonden en waar jaarlijks het Zunnewendefestival plaatsvindt, werd zondag 29 juni een hagenpreek gehouden. Niet als protest tegen het ‘Papisme’, zoals in de zestiende eeuw, maar als inspirerende, oecumenische viering in de geest van verbinding – én in het Nedersaksisch.

Onder de titel “Laten we ons bezinnen op de liefde” leidde theoloog en muzikant Silvia Fledderus de dienst in haar eigen Veenkoloniaals dialect: “Ik kom uut ’t veen, aan de kaante van ’t Oosten.” De tent zat vol, en het publiek was niet alleen luisteraar, maar deelnemer – actief betrokken, zichtbaar geraakt en soms ontroerd.

Na de feestelijke Zunnewende op vrijdag 27 juni stond deze zondag in het teken van een ander feest: dat van de liefde. Die liefde werd breed opgevat: liefde voor de natuur en de seizoenen, voor de aarde waarop we leven, voor de mensen om ons heen – dichtbij én veraf. Liefde voor onszelf misschien, en voor wat ons denken overstijgt. Voor sommigen is dat God, voor anderen een diep mysterie. Alles mocht er zijn. De viering, die zich tussen traditie en vernieuwing bewoog, was inclusief van karakter. Protestanten herkenden zich in de overweging, katholieken voelden zich thuis bij het rituele karakter van de processie. Elementen uit de Keltische spiritualiteit – vuur, water, lucht en aarde – werden liefdevol in de liturgie verweven. Muzikant Thijs Vrolijk gaf de viering extra glans met zijn muzikale bijdragen.

De hagenpreek 2025 was geen monoloog, maar een samenspel. Voor traditioneel gelovigen, voor zoekers en twijfelaars, en voor iedereen van goede wil die het leven met aandacht viert. Want, zo klonk het: “Vieren doen we samen.”

Liefde stunn centraal bi’j de Nedersaksische Hagepreek op ‘t Landgoed Schuilenburg

HELLENDOORN – Op ‘n historische plek op Landgoed Schuilenburg, daor waor vrogger ‘t kasteel stón en waor t’egenwoordig ‘t Zunnewendefestival holden wön, is op zundagmörgen 29 juni ‘n Hagepreek holden. Geene protestpreek meer, moar ‘n oecumenische viering in ‘t Nedersaksisch, met aandacht veur wat ons met mekaar verbindt.

De dienst had as titel: “Loaten oons bezinnen op de liefde”. Theoloog en muzikant Silvia Fledderus, dee oet ’t veen komp (“Ik kom uut ’t veen, an de kaante van ’t Oosten”), gung veur in ’n tent waor ’t volk aandachtig luustern.

Nao ‘t midzomernachtfeest op vrijdag, stón dizze zondag in ’t teken van de liefde. En dat woord ‘liefde’ mo’j breed opvatten: liefde veur de natuur en de jaargetieden, veur de grond waor wie op leav’n, veur de mense um oons hen, veur oonszelf – en veur dat wa’j soms nich helemaal begriept. Veur sommigen is dat God, veur anderen wat a’j gien naam an hoéft te geven. ’t Was ‘n viering waor iederene wal wat van oet hoes in kon vunden. Protestanten zult zich thuusvul’n bi’j de overweging, katholieken zult de processie herkennen. En oet de Keltische traditie namen ze de aandacht veur de elementen met: water, vuur, wind en aarde. Silvia Fledderus leidde de viering, met muzikale medewerking van Thijs Vrolijk.

Maor ’t volk zelf dee ok met. Want ’t ging nich um kieken allenig, moar um met mekaar vieren. Of ie nou geluuf hebt, twievelt of gewoon goodewil hebt – iederene was welkom. Want, zo klonk ’t: “Vieren doow met mekaar.”