Op een vrijdagavond reis ik terug in de tijd, samen met mijn man een avondje uit. Ik ben geboren in 1966, de jongste in een gezin met oudere broers en een zus. Toen de jaren 70 aanbraken, was ik nog een ukkie. Toch, dankzij mijn broers en zus, kreeg ik al vroeg een inkijkje in die bijzondere tijd. Mijn muzieksmaak is daardoor breed ontwikkeld – van de jaren 60 tot nu – en er is zoveel dat ik mooi vind.
Maar die vrijdagavond draaide alles om de jaren 70. In het ZINiN Theater vierde de band The 70’s Unplugged hun 10-jarig jubileum, en wat een feest was het! Vanaf het eerste moment zat de sfeer erin. We werden meegenomen op een nostalgische reis langs grootheden als Rod Stewart, Paul Simon, Creedence Clearwater Revival en Lou Reed.
Het publiek, jong en oud, liet zich helemaal meevoeren. Zachtjes neuriënd of uit volle borst zingend – iedereen deed mee. Een paar keer mochten we zelfs samen de show stelen en zongen we als één grote groep.
De avond werd aan elkaar gepraat door zanger Joost Dobbe en zangeres Vanessa Thuyns. Met hun charmante presentatie en indrukwekkende stemmen wisten ze het publiek moeiteloos te betoveren.
Toen Vanessa Imagine van John Lennon zong, gebeurde er iets bijzonders. Haar uitvoering was zo puur en emotioneel dat ik een brok in mijn keel kreeg. Het iconische lied raakte me diep – de boodschap is nog altijd zo actueel en krachtig.
Wat deze avond extra speciaal maakte, was de eenvoud ervan. Geen grootse reis of ingewikkelde plannen. Gewoon op de fiets naar het theater in Nijverdal, waar de magie van de jaren 70 tot leven kwam. Op de terugweg neurieden we de nummers na, nog helemaal in de sfeer van de avond.
Wij hebben genoten!
