De hoofdrolspelers:
* Milan (21) werkt als tussenoplossing in een fabriek.
* Lars (19) werkt op de administratie van een autobergingsbedrijf.
* David (18) werkt en doet de opleiding tot installateur/elektricien
* Lucas (18) werkt als verkoper binnendienst bij een groothandel in binnenafbouw.
Vechten voor je vaderland
In het verlengde van een eerdere discussie over de dood, praten de mannen over vechten voor het vaderland en dood gaan in een oorlog. Het merendeel heeft geen zin in het leger. Vooral ook om niet “afgeknald te worden”, maar ook omdat ze geen anderen zomaar willen doodschieten.
Lucas: “Milan, waar ben jij bang voor?”
Milan: “Ik denk toch wel oorlog of zo. Het is nu nog ver weg, maar kan zo hier komen.”
Lars: “Ben je 10 jaar naar school geweest en word je hier afgeknald door f* Vladimir”.
Lars: “Dan lig je daar met je A4-tje en een hoop lood in je lichaam.”
Milan: “En het is niet eens vrijwillig. Je moet het leger in. En dan ga je dood.”
Lars: “Dat doe ik niet. Ik ga niet vechten voor mijn vaderland.”
David: “Nee???
Lars: “Ik zou dat niet doen. Vechten voor zo’n stukje land.”
Lucas: “Nee ik ook niet.”
Lars: ”Voor wie vecht ik dan? Voor de trots? Voor een stukje land? Een of andere premier?”
David: “Voor je vaderland.”
Lars: “Wat is nou een vaderland?
Milan: “Waar je bent geboren en opgegroeid.”
Lucas: “Ik zou echt niet in het leger gaan. Echt niet.”
Milan: “Als het moet ga ik wel.”
Lars: ”Het enige waar je voor vecht is de ideologie van een ander. Wat maakt mij dat nou uit?”
Milan: “Ik zou liever doodgaan in het leger dan dat ik word doodgeschoten door een Russische soldaat.”
Lucas: “Ik zou ergens onderduiken of vluchten.”
David: “Ik zou eerder mijzelf doodschieten dan een ander.”
Milan: “Jaaa?”
Lucas: “Ik ga echt niet in het leger. Ik vind Nederland een heel mooi land. Het is hier allemaal prima geregeld; we hebben het allemaal goed voor elkaar. Maar om nou dood te gaan voor mijn eigen land; dat hoeft voor mij niet. Ze mogen me net zoveel betalen als ze willen, maar ik stap die frontlinie niet in. Het mag dan oorlog zijn, maar nee.”
Lars: “Je hebt niet 19 jaar herinneringen opgebouwd en band met mensen opgebouwd en doen wat je kan om er nog een beetje leuk leven van te maken om opgeblazen te worden door een of andere vijftiger met een drone van Alie-expres met een f* C4 plastic exposief eronder.”
Milan: “Ga je ergens in een bunkertje zitten.”
David: ”Als er oorlog zou komen, zou ik hospik in het leger worden.”
Lars: “Gast, je bent letterlijk als 18, 19 of 20-jarige andere 18, 19 of 20-jarige aan het doodschieten, die net zo goed niet willen vechten. Die lui interesseert het niet. Die zijn gehersenspoeld. Dat slaat toch nergens op?”
Lars: “Je wordt opgevoed met een ideologie en dat je daarvoor moet vechten, maar we zijn toch allemaal mensen. Wat maakt het nou uit hoe het politiek allemaal is geregeld. Wat heb jij daar nou mee te maken?”
Lucas: “Ook al woon je in Syrië of de Oekraïne; je bent allemaal mens. Beetje zonde om die dood te schieten.”
Lucas: “Het is toch zonde om dood te gaan voor een land waar je eigenlijk helemaal niet zo veel om geeft naast dat je er woont. Ik zou daar niet dood voor willen gaan. Ik laat me niet afknallen voor mijn vaderland.”
David: “Als je geen mogelijk had om te vluchten. Of een bunkertje om in te kruipen. Je kunt echt niet vluchten. Zou je dan in staat zijn iemand dood te schieten?
Lucas: “Nee, absoluut niet.”
Lars: “Nee, maar om mezelf te redden…”
Lucas: “Ja, dan wel. Om mezelf te redden, maar niet voor mijn land.”
Lars en Lucas zijn het eens; om zichzelf te redden zouden ze iemand kunnen doodschieten. David niet: “Ik zou mij vanuit mijn geloof laten neerschieten.”
Lars: “Maar ook als je gelooft, gebeurt het ook.”
David: “Dat kan maar waar ik in geloof is vergeving. Als iemand mij een klap geeft, moet ik hem de andere wang toekeren. Ik kan dus niemand neerschieten. Dan moeten ze mij neerschieten.”
Lucas: “Maar zo werkt dat toch niet. Dat is niet de realiteit. Het zal zo’n Rus of Syriër niets interesseren of je gelovig bent of niet. Die schieten er gewoon op los.”
David: “Dan is het einde oefening voor mij. Het zij zo.”
Lucas en Milan: “Ik zou zo niet mijn leven laten eindigen.”
